Suzuki Cervo

Suzuki was het eerste bedrijf dat een kei auto aanbieden in 1955. Een interessant vertrek uit andere Kei auto′s was de Fronte Coupé geïntroduceerd in september 1971. Het was een 2 + 2 (of een strenge 2-zits) Giugiaro ontworpen mini GT gebaseerd op de motor-achterin Suzuki Fronte, het meten slechts 2.995 mm. Het gebruikte een 359 cc tweetakt motor met 31, 34 of 37 pk (35 in latere modellen), afhankelijk van het uitrustingsniveau. De Fronte Coupé werd stopgezet in juni 1976, aangezien het niet in de nieuwe Kei Jidosha gamma, noch de strengere regels uitstoot paste.

Na een onderbreking van meer dan een jaar, keerde Suzuki terug naar de sportieve minicar markt met de nieuwe Cervo in oktober 1977. De SS20 Cervo was vooral een japans model (hoewel het werd ook verkocht als LHD in Chili), met een 539 cc driecilinder , tweetakt motor. De SS20 gebruikte het chassis van de 1976 Fronte 7-S, maar was uitgerust met de grotere T5A motor (dit was de achterzijde gemonteerde versie van LJ50 gebruikt in de Jimny en Fronte Hatch, ook bekend als T5B de FF Alto / Fronte). Het carrosserie werd gebaseerd op Giugiaro ontworpen Fronte Coupé, maar met een ronding in de voorkant en grotere bumpers wat leidde tot het verlies van de oorspronkelijke gratie. In plaats van vierkante koplampen, ontving de Cervo ronde koplampen. De nieuwe achterruit-klep geeft extra gemak.

Erger was dat de nieuwe 550 cc motor werd gewurgd door de emissie-eisen. Overwegende dat de meest krachtige 360 cc versie 37 pk (27 kW) had aangeboden bij 6.000 toeren per minuut, alleen de nieuwe T5A verstrekt 28 pk (21 kW) bij 5.000 tpm en had een extra 55-80 kg rond te slepen. Om de acceleratie acceptabel te houden werd de gearing vrij laag gehouden, waardoor de beweerde topsnelheid tot 120 km / h werd behouden. Dit was tien meer dan de Fronte 7-S sedan versie zou kunnen bereiken, dankzij een lagere luchtweerstand, maar bij Car Graphic waren ze alleen in staat om 111,80 km/h te bereiken bij het testen van de auto in 1977, met de 0-400 m sprint in 23 seconden. De motor liep buiten adem boven 7.000 tpm. Suzuki was zich ervan bewust dat de Cervo, in tegenstelling tot zijn voorganger, niet langer een mini GT auto was. In de reclame kwam dit ook tot uiting, algemeen gericht op de vrouwelijke statistieken (behalve de sportieve CX-G versie).

Uitrustingsniveaus varieerden van de instapmodel CX (¥ 608.000 in 1977), via “versie dames” de CX-L naar de topmodel CX-G (¥ 698.000). De laagst geprijsde CX model ontvingen microscopische wieldoppen, zwart geschilderd, net als de bumpers (verchroomd, op de beter uitgeruste versies). De CX-L werd in september 1978 toegevoegd en hadden helderder bekleding, om specifiek te richten op vrouwelijke klanten. Alleen de CX-G had schijfremmen; de anderen moesten het doen met trommels rondom. Wegligging was zoals verwacht kan worden, de achterzijde-motor leidt tot een enigszins nerveuze voorzijde. In de SC100’s, werd de zwaardere vier-cilinder motor gecompenseerd door een balanceergewicht in de voorbumper.

In de SC100’s, werd de zwaardere viercilinder motor tegengegaan door een balanceergewicht in de voorbumper. De SS20 Cervo kreeg een zeer kleine facelift in 1978, voornamelijk bestaande uit interieur upgrades. In juni 1982 werd de achterzijde-motor Cervo afgeschaft ten gunste van een meer conventioneel aangelegde vervanging, de SS40. In Chili werd de Cervo oorspronkelijk verkocht met de 800 cc F8a viercilinder in lijn; dit werd later vervangen door de 1 liter F10A zoals in de SC100.

SS20 Cervo